2020... wat een jaar!

2020 is een jaar dat niemand snel zal vergeten. Ik weet nog goed dat aan het begin van dit jaar werd gezegd dat 2020 een krachtig jaar zou worden. Dat is het ook gebleken, alleen niet in positieve zin. Krachtig in de ellende die het met zich mee bracht... en dus ben ik ook geneigd om vooral naar de negatieve dingen van dit jaar te kijken. 
Maar dat ga ik niet doen. Ik schrijf deze tekst om een positief licht op mijn jaar te schijnen.

In ellende zit groei
Ik vond het altijd zo cliché om te zeggen dat je altijd sterker uit moeilijke periodes komt dan dat je daarvoor was. Ik zag dat zelf niet zo. Vond het wellicht ook moeilijk om te erkennen dat ellende ook iets goeds kan brengen. Maar dit jaar hebben juist de ogenschijnlijke meest negatieve ervaringen ervoor gezorgd dat er iets positiefs is ontstaan.

Dit begon met het eindigen van mijn baan. Na maandenlang thuis te hebben gewerkt, zoals zoveel Nederlanders, kreeg ik te horen dat mijn contract niet verlengd werd. Ik was er verdrietig om, boos en voelde ook angst voor de toekomst. Hoe zou ik in vredesnaam in Coronatijd een nieuwe baan kunnen vinden? Dat zou me natuurlijk nooit lukken...

Maar het lukte wel! Ik vond een nieuwe baan. En ik ben heel blij met deze nieuwe baan. Ik durf zelfs wel te zeggen dat deze nieuwe baan beter bij me past dan mijn vorige baan. En zonder het niet verlengen van mijn contract zou ik deze baan nooit gehad hebben! 

Keuzes durven maken
Daarnaast besloot ik zelf mijn relatie te verbreken afgelopen zomer. Met heel veel pijn en moeite want ik wilde dat eigenlijk niet. Ik wilde vechten voor een relatie die gedoemd was te eindigen. Dus besloot ik het gevecht voor de verandering niet aan te gaan en de relatie te verbreken. Een van de moeilijkste keuzes die ik ooit gemaakt heb, maar ik heb het wel gedaan. Ik durfde zelf een keuze te maken. Dat was nieuw voor mij en het heeft even geduurd voordat ik besefte dat ook dit iets positiefs is. Weer een positief randje aan een negatieve ervaring. 

Niet alleen in het alleen zijn
Wat ik moeilijk vind om te zeggen, omdat ik snap dat het voor veel mensen echt niet positief is, is dat ik het idee heb dat mensen eenzaamheid en somberheid beter begrijpen. Me eenzaam voelen is voor mij een bekend fenomeen. Ik weet niet beter dan dat ik me met periodes heel eenzaam voel, ook al ben ik niet alleen. Dat heeft te maken met hoe ik in het leven sta en hoe ik bepaalde dingen ervaar. Dat kan moeilijk zijn om te begrijpen voor anderen, wat maakt dat ik me eenzaam en onbegrepen voel.

Nu hoor ik steeds vaker mensen zeggen dat ze snappen wat eenzaamheid is. Dat mensen wellicht zelfs soms ervaren hoe het voelt om somber te zijn, tegen het depressieve aan. Hoe naar dat ook is, ik hoop dat dit bijdraagt aan het doorbreken van het taboe op psychische problemen. Begrip en minder vooroordelen zijn zo belangrijk voor het doorbreken van dat taboe. 

Persoonlijke ontwikkeling 
2020 heeft mij persoonlijke ontwikkeling gebracht op een manier die ik zelf niet had kunnen bedenken. Thuis, in de eenzaamheid van Corona, ben ik gegroeid als persoon door de keuzes die ik gemaakt heb. En dat vind ik doodeng om zo op te schrijven. Want wie weet hoe anders ik dat ga ervaren in 2021... en wat als Corona nog lang niet voorbij is... en wat als mijn huidige contract ook weer niet verlengd wordt...

Maar voor nu wil ik daar even niet over nadenken. 2020 was een bijzonder jaar, maar welk jaar het ook is, we moeten er het beste van maken. Ook al starten we het nieuwe jaar in een lockdown, ook al is het afgelopen jaar zo tegengevallen, we kunnen iedere dag kiezen om het positieve randje te zien. En voor nu is mijn positieve randje dat ik dit met jullie deel. Even uit mijn comfortzone door openlijk positief te zijn! Wie had dat een jaar geleden nou gedacht?! ;)